باز هم یک یافته‌ی شگفت‌انگیز
دیگر: به عنوان مقدمه، ابتدا به تعریف اَبَرخوشه می‌پردازیم. ابرخوشه‌های
کهکشانی که بزرگترین ساختارهای کیهانی می‌باشند، به مناطقی از فضا اطلاق می‌شود که
با انبوهی از کهکشان‌ها پر شده باشند. با این حال تاکنون دانشمندان در تلاش برای
پیدا کردن راهی برای تعیین محل انقطاع خوشه‌های کهکشانی از یکدیگر - یا به عبارتی
مرزی که ابرخوشه‌های کهکشانی از یکدیگر جدا می‌شوند - بوده‌اند. حال، یک تیم
پژوهشی در دانشگاه هاوایی به سرپرستیBrent
Tully موفق به ابداع روش جدیدی
شده است که به کمک آن می‌توان نقشه‌ی کائنات را با دقت بالا و با توجه به
جریان کهکشان‌ها در سرتاسر فضا ترسیم کرد. در این روش، با استفاده از فیلتر واینیر، برای تمایز قایل شدن بین حرکت ویژه کهکشان‌ها (حرکت نسبی کهکشان‌ها نسبت به فضای اطراف خود) از یک سو و
انبساط کیهانی از سوی دیگر، حرکت کهکشان‌ها در فضای کیهانی اطراف ما تا ۳۰۰ میلیون سال نوری مورد تجزیه
و تحلیل قرار گرفته است. با ترسیم مجدد مرزهای کیهانی
که فضای اطراف ما را در بر گرفته است، این پژوهشگران ابرخوشه محلی کهکشان
راه‌شیری را بازتعریف و نام آن را لانیاکیا Laniakea
گذاشتند، که در زبان محلی بومیان هاوایی به معنی "عرش بی‌انتها"
و یا همان "فلک الافلاک" خودمان می‌باشد. بر طبق این یافته، لانیاکیا،
خوشه‌ای به قطر ۵۲۰ میلیون سال نوری و جرم تقریبی ۱۰۰ میلیون میلیارد خورشید که در
۱۰۰
هزار کهکشان جای گرفته‌اند، می‌باشد.
در همین زمینه، مقاله‌ی مجله
نیچر را در اینجا و اینجا مطالعه کنید. پیشنویس همین مقاله را نیز می‌توانید در سایت آرکایو در اینجا مطالعه کنید. اگر هم مطالعه کل این مقاله از حوصله شما خارج است، می‌توانید
به تماشای این ویدؤی زیبا که این کشف مهم و شگفت انگیز را به زیبایی به تصویر می‌کشد،
بنشینید.
جستارهای وابسته:
