امروزه از تاثیرات مخربی که گرمایش جهانی بر روی
آب شدن یخچال‌های قطبی و در نتیجه افزایش تراز آب‌های اقیانوسی در سرتاسر جهان می‌گذارد
بسیار شنیده می‌شود. نگرانی‌هایی که از طرف اقلیم‌شناسان ابراز می‌شود به دلیل
یافته‌هایی است که این دانشمندان بدان دست یافته‌اند. نشانه‌هایی که حاکی از تاثیرات شگرفی است که تغییرات اقلیمی بر روی آب و هوا و
خصوصیات زمین‌شناختی مناطق مختلف زمین در طول چند هزارساله گذشته بر جای گذاشته
است. پیدایش خلیج پارس مرهون و محصول یکی از دگرگونی‌هایی بزرگی بود که اقلیم کره زمین را در حدود ۸۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ سال پیش درنوردید. این مسئله از موضوعاتی است که اندیشه در آن می‌تواند به ما شدت تغییراتی
که گرمایش جهانی در ساختار هوا- و آب-کره‌ی زمین به بار آورد را گوشزد کند.
جستجو
در میان مقالات و موضوعات مرتبط در فضای مجازی برای یافتن پاسخی در خور به این
پرسش، ما را با انبوهی از اطلاعاتی که دیگر محققان در این زمینه جمع‌آوری کرده‌اند
روبرو خواهد ساخت. در واقع چگونگی شکل‌گیری خلیج پارس برای بسیاری از پژوهشگران
حوزه‌ی زمین، اقیانوس و اقلیم‌شناسی بسیار جالب می‌باشد. پژوهش‌های بسیاری در این باب
صورت پذیرفته است که به زبان‌های پارسی و انگلیسی در دسترس می‌باشند و هر کدام فرضیه‌‌ای
محتمل را پیش رو می‌گذارد. چندی از این فرضیات، بر این موضوع تکیه دارند که خلیج
پارس امروزی محصول ذوب شدن یخچال‌هایی است که در پایان عصر یخبندان در مناطق
شمالی خاورمیانه و ترکیه امروزی وجود داشته است. آب حاصل از ذوب شدن این یخچال‌ها
از طریق رودخانه‌های دجله و فرات به مناطق پستی که محل امروزی بستر خلیج پارس می‌باشد،
سرازیر گشته که در نهایت منجر به ایجاد پیوستگی میان این شاخاب با آب‌های دریای
عمان و اقیانوس هند شده است. با این حال این تئوری خود دارای نقاط ضعف و قوت می‌باشد.
از آنجایی که نظریات بسیاری در این زمینه ارائه شده است، در مقاله زیر که به زبان
انگلیسی نگارش شده است، یکی از عمده‌ترین فرضیات محتمل به همراه چکیده‌ای از دیگر
نظربات محتمل در زمینه‌ی شکل‌گیری خلیج پارس گردآوری شده است.
