گروهی از پژوهشگران به تازگی کهکشانی مارپیچی را مشاهده کرده‌اند که ذرات زیراتمی (الکترون، پروتون و نوترون) را با سرعتی نزدیک به سرعت نور از خود دفع می‌کند. نکته‌ی عجیب این مشاهده آنست که تاکنون چنین پدیده‌ای تنها در کهکشان‌های بیضوی مشاهده شده بود. توضیح آنکه عقیده بر این است (شاید دیگه بهتره بگیم: بود) که آشفتگی ناشی از ترکیب کهکشان‌های مارپیجی (برای تشکیل کهکشان‌های بیضوی) امکان شکل‌گیری هرگونه بازوی مارپیچی را به دور سیاهچاله مرکزی کهکشان بیضوی از بین می‌برد!
آنطور که این پژوهشگران در مقاله خود در ارتباط با این پدیده توضیح داده‌اند، تنها در چند حالت می‌توان چنین تعارضی را توجیح کرد: ۱) یا اینکه خود کهکشان مارپیچی دارای یک هسته فوق آشفته می‌باشد که خود دلیل مختلفی می‌تواند داشته باشد؛ مثلن حضور در یک محیط پرتراکم، ۲) یا اینکه بنا به دلایلی بازوهای کهکشانی پس از ترکیب دو کهکشان اولیه تشکیل شده‌اند، و یا اینکه ۳) روند ترکیب، ممان لازم برای از بین بردن بازوهای کهکشان مادر را نداشته است.
